Karaniwan nang iniuugnay ang mga sementeryo sa kalungkutan at misteryo, ngunit sa ilang bahagi ng Pilipinas, makikita ang mga ito bilang mga lugar ng sining, kultura, at kasaysayan.
Sa Camiguin, matatagpuan ang Sunken Cemetery, na lumubog matapos ang pagputok ng Mt. Vulcan noong 1870s.
Ngayon, isa itong kakaibang diving spot kung saan makikita sa ilalim ng dagat ang mga lumang puntod, habang isang malaking puting krus naman ang nagsisilbing palatandaan.
Sa Iloilo, tampok din ang San Joaquin Campo Santo, isang Baroque-style na sementeryong itinayo noong 1892. Idineklara itong National Cultural Treasure dahil sa makasaysayang disenyo at arkitektura.
Ayon sa mga lokal, may mga kwento rin ng “white lady” at “nawawalang mansyon” na nagbibigay umano ng kakaibang hiwaga sa lugar.
Samantala, sa Sagada sa Mountain Province, nakabibighani naman ang hanging coffins ng mga Igorot — mga kabaong na nakasabit sa gilid ng bundok bilang tanda ng mataas na paggalang sa mga pumanaw.
Tanging mga iginagalang na miyembro ng tribo lamang ang maaaring mailibing sa ganitong paraan.
Ipinapakita ng mga lugar na ito na ang mga sementeryo ay hindi lamang simbolo ng kamatayan, kundi mga espasyo rin ng kultura, pananampalataya, at kagandahan na patuloy na nagbibigay-buhay sa ating kasaysayan.
